Posterunek ruchu istniał w Bukowinie od powstania linii w 1846 r. Prawdopodobnie stacja powstała tu w momencie ułożenia drugiego toru na linii i utworzenia mijanki. Do 2002 r. Bukowina Bobrzańska funkcjonowała jako stacja kolejowa, z możliwością mijania się składów osobowych i towarowych. Po likwidacji połączeń osobowych nastąpił spadek przewozów. Po 2003 roku zdemontowano wszystkie tory boczne, rozebrano nastawnię wschodnią, zdemontowano semafory. Nastąpiła redukcja do rangi przystanku kolejowego z dróżnikiem obsługującym dwa przejazdy kolejowe. Na początku 2008 r. zlikwidowano ręcznie opuszczane szlabany na przejeździe kolejowym wprowadzając automatyczną sygnalizację. Na przejeździe koło budynku dworca zlikwidowano szlabany, które korbowo obsługiwał dróżnik i wprowadzono niestrzeżony przejazd. W związku z tym iż widoczność torowiska z przejazdu była w tym miejscu ograniczona, wprowadzono ograniczenie szybkości dla pociągów jadących od strony Głogowa do 20 km/h. Etat dróżnika stał się niepotrzebny, więc w ramach oszczędności został zlikwidowany. Na początku 2009 roku rozpoczęto rozbiórkę posterunku dróżnika przez co poprawiono widoczność niestrzeżonego przejazdu i zniesiono ograniczenie.Na przystanku znajduje się zamiesznany dworzec, dawny szalet i ruina magazynu przesyłek z niewielką rampą boczno-czołową. Wszystkie tory poza głównym zostały rozebrane. Stan torów jest bardzo zły - obowiązuje ograniczenie do 30 km/h. Od grudnia 2006 do października 2010 r. kursowały szynobusy z Zielonej Góry / Żagania do Niegosławic. Od 2013 r. w zasadzie nie kursują żadne planowe pociągi. (moose - różne źródła)