Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść




Leszno Górne
DanielMazur: W lesznie górnym dobre 20 lat temu było złomowisko w miejscu dzisiejszego marketu DINO, u nas sie mówiło na to miejsce "złom"
Leszno Górne
DanielMazur: Jako dowód anegnotyczny dodam, że kantorek to zaplecze biura ;)
Leszno Górne
DanielMazur: Dworek nie był zamieszkany przez rodzine schlachecką. Służył jako budynek mieszkalny o wysokim standardzie dla dyrekcji fabryki papieru. Najprawdopodobniejsza lokalizacja: 51.477312376405386, 15.6142165585384 Proszę o utworzenie obiektu
Zajazd Zum Deutschen Haus (dawny), ul. Bolesławiecka, Leszno Górne
DanielMazur: Dobra duplikat, prosze o skasowanie
Sieraków
DanielMazur: Budynek ten prawdopodobnie rozebrany po wojnie

Ostatnio dodane
znaczniki do mapy

MacGyver_74
dariuszfaranciszek
foto-baron
Rob G.
Tony
Rob G.
Rob G.
McAron
MacGyver_74
MacGyver_74
MacGyver_74
prysman
MacGyver_74
MacGyver_74
MacGyver_74
MacGyver_74
MacGyver_74
MacGyver_74
MacGyver_74
Jan R
Danuta B.

Ostatnio wyszukiwane hasła


 
 
 
 
Jak robić lepsze zdjęcia? Poradnik
Autor: moose°, Data dodania: 2022-04-19 00:24:42, Aktualizacja: 2022-04-19 15:07:26, Odsłon: 3997

o psychologii fotografii słów kilka

Fotografia jest teraz wszędzie, ale za ilością zdjęć nie nadąża ich jakość, a to dlatego, że fotografować może każdy, także ci, którym się "coś" wydaje, choć nie potrafią "tego" określić, bo nie są kształceni w sztuce i architekturze. Mówimy że "coś" jest ładne, ale co to znaczy? Czy to tylko kwestia indywidualnego odczucia, tzw. gustu, czy może istnieje jakiś kanon, recepta na piękno? Owszem, istnieje. Harmonia zdjecia wynika z porządku i kompozyzji podstawowych elementów zdjęcia: linii, kształtów, faktury (wzoru), koloru, rozmiaru, czy głębi - i o tym właśnie jest ten artykuł - czyli jak poprawić warsztat i zarazem własne samopoczucie. Bo uznanie innych osób poprawia nasze samopoczucie. Ot i cała psychologia fotografii. Opracowując artykuł skorzystałem z ciekawie podanych graficznie porad przygotowanych przez rysownika Mitcha Leeuwe, (polecam jego instagram: https://www.instagram.com/mitchleeuwe/ zwłaszcza tym osobom, które nie tylko malują światłem, ale także rysują - wiele pożytecznych porad i sugestii - warto śledzić jego IG).

Od czego zacząć?

1. Zdecycuj się co fotografujesz ZANIM zrobisz zdjęcie - prewizualizuj zdjęcie: oceń warunki i poszukaj dobrego kadru (podejdź, albo odsuń się), zwróć uwagę na światło, wyostrz na tym co najważniejsze (choć przy fotografowaniu architektury zakładamy że ostrzysz cały plan), wykorzystaj możliwości swojego aparatu: nastawy - czas, przysłona, czułość, albo dobierz właściwą scenę jeśli fotografujesz gotowymi nastawami. 

2. Trenuj, czyli rób dużo zdjęć i wybieraj najlepsze. Nie rób zbyt wąskich kadrów, bo możesz żałować podczas edycji że uciąłeś jakąś scenę, albo element architektury. Przy obecnej rozdzielczości matrycy aparatów możesz przecież wykadrować z szerszego planu całkiem ciekawy szczegół jako osobne zdjecie.

3. Sprzęt - zdjęcie zrobisz dziś nawet żelazkiem, ale jeśli to nie idzie, to może być zniechęcające dla początkującego fotografa. A nie będzie szło jeśli masz stary sprzęt cyfrowy. Szkoda Twojego i naszego czasu na przekonywanie się, że pikseloza pierwszych kompaktów, pierwszych kamer go-pro, czy 10-letnich smartfonów "tak ma". Na pytanie czy robić zdjęcia smartfonem, czy aparatem odpowiem - i tym, i tym. Bo to zależy co chcesz zrobić. Jeśli chcesz robić zdjęcia wieczorem, w ciasnej ulicy, czy przez dziurkę od klucza - użyj smartfona, ale jeśli robisz panoramy, lubisz wypełniać kadr wybranym obiektem - dobra optyka będzie niezbędna. Zakładamy, że zdjęcia które trafią na nasz portal nie muszą być w jakości do druku wielkoformatowego, więc do pewnego stopnia ich kompresja jest dopuszczalna. (o tym jak przygotować zdjęcia skrobnę w kolejnym artykule)

4. Jeśli chcesz łamać zasady to sobie je najpierw przyswoj. Ignorancja jest i może łaską dla ignoranta, ale w ten sposób wystawiasz się na uzasadnioną krytykę.  


Jak kadrować? (Zdjęcie nr 1)

  • zasada trójpodziału - podziel obraz na trzy równe części w poziomie i pionie, a to co chcesz fotografować umieść w "mocnych" punktach na przecięciu osi podziału,
  • boska proporcja, albo złota liczba fi, albo ciąg Fibonacciego - spirala logarytmiczna jest powszechna w przyrodzie i dlatego odwzorowując przyrodę warto stosować kadrowanie fraktalne,
  • skosy - ich stosowanie jest jak z kulisami w teatrze - dynamizują obraz i rysują plany tworząc głębię,
  • kompozycja piramidalna - znana już w Renesansie - przyciąga wzrok, wywołuje wrażenie stabilności, można też kadrować "w trójkąt" umieszczając kluczowe elementy zdjęcia w w rogach,
  • linia prowadząca - prowadzi wzrok widza w konkretnym kierunku, czasem ku pożądanej przez autora interpretacji, linia "S-kształtna" dodaje zdjęciu głębi, kreśli plany obrazu,
  • kadrowanie w L - jest pochodną złotych punktów - sprawdza się najlepiej w fotografii przedmiotów i doprowadza wzrok do oczekiwanego punktu ostrości,
Zdjęcie nr  1

Jak kadrować? (cd., Zdjęcie nr 2)

  • kadrowanie w C - polega na zamykaniu od lewej kadru częściową ramką - Ramka jest świetnym narzędziem (o tym niżej), ponieważ może doprowadzić oko do określonego punktu ostrości, a jednocześnie nadać obrazowi głębię,
  • złote pole - umieszczenie w centralnym polu podzielonego na 9 kadru najważniejszych elementów zdjęcia prowadzi do nich wzrok,
  • kształt V - tak jak z piramidą, nadaje dynamiczności, ale też tworzy perspektywy, co w przypadku architektury może być niepożądane jeśli prowadzi do deformacji fotografowanego obiektu,
  • symetria i asymetria - symetria najlepiej sprawdza się w architekturze i drogach, ulicach, odbiciach, a asymetria - z elementami przyrody nieożywionej, albo tam gdzie obiekt jest w ruchu - zostawiamy mu miejsce w kadrze,
  • skosy i przecięcia - tworzą bardziej dynamiczną scenerię niż przecięcie horyzontalne i wertykalne, tworzą przestrzeń i kulisy zdjęcia,
Zdjęcie nr 2

Jak kadrować? (cd., Zdjęcie nr 3)

  • perspektywa zbieżna - nadaje głębię zdjęciu, prowadząc wzrok w konkretne miejsce (punkt centralny),
  • tunelowanie - fotografowanie elementu z liniami zbieżnymi uplastycznia kadr i nadaje mu głębię,
  • złoty trójkąt - trójkąty i przekątne tworzą "dynamiczne napięcie", co może zakłócać poczucie równowagi i jest raczej niepożądane w odwzorowaniu architektury,
  • kręgi - obrazy z kręgami dają bardzo silne poczucie trójwymiarowości i skupiają wzrok na dominancie w okręgu,
  • złoty prostokąt - uważany za jedną z najbardziej satysfakcjonujących wizualnie form geometrycznych, pochodna złotego podziału,
  • krzyżowanie osi - pozwala uchwycić poziomą i pionową symetrię - horyzont, odbicie w wodzie, koronę drzewa - do refleksyjnych tematów "o wschodzie słońca"
Zdjęcie nr 3

 

Jak kadrować, a czego unikać? (Zdjęcie nr 4)

  • stosując zasadę trójpodziału zostaw "ujemną" przestrzeń - pozostawienie dużej ilości pustej przestrzeni wokół obiektu może być atrakcyjne wizualnie i tworzy wrażenie prostoty i minimalizmu, pozwala skupić sie na głównym obiekcie bez rozpraszania uwagi
Zdjęcie nr 4

 

Jak kadrować, a czego unikać? (Zdjęcie nr 5)

  • potęga trójki - a dokładnie trzech wymiarów i tzw. reguła szans. W świecie fotografii z pewnością istnieje wiele "szans" ale "reguła szans" to coś zupełnie innego. Reguła ta sugeruje, że obraz jest bardziej atrakcyjny wizualnie jeśli jest na nim nieparzysta liczba tematów. Parzysta liczba tematów rozprasza, ponieważ wymaga podjęcia decyzji na czym skupić uwagę. Nieparzysta liczba elementów jest postrzegana jako bardziej naturalna. Mówiąc szczerze wiele jest przypadków, w których tak nie jest, ale z pewnością ma to zastosowanie w pewnych sytuacjach.
  • trzy to liczba pożądanych wymiarów, tworząca plastyczność zdjęcia i przestrzeń, dlatego uproszczenie kompozycji na białe-czarne pozwala skupić się na fakturze i kształtach, ale to odcienie i głębia tonalna tworzą przestrzenność zdjęcia, dlatego korzystaj ze światła aby wydobyć kontrast na zdjęciu (niskie światło poranne i wieczorne, w przeciwieństwie do wypalającego światła w najwyższym punkcie), ale też korzystaj ze swojego sprzętu, który pozwoli ci pokazać wiele tonów i wypełnić cienie. Możesz operować przysłoną (większy otwór - mniejsze F to większy kontrast, mniejszy otwór - większe F to obraz bardziej miękki z przejściem tonalnym), możesz doświetlać zdjęcie np. wypełniając cienie fleszem nawet w pełnym słońcu. W programach możesz używać symulacji HDR, czy korekty półcieni (gamma), ale należy to robić z umiarem. 
Zdjęcie nr 5

Porady i wskazówki (Zdjęcie nr 6)

  • uzyskasz wrażenie głębi jeśli skadrujesz elementy tak by nachodziły na siebie,
  • daleki plan obrazu, daje nam widok na fotografowany obiekt, ale równie ważne jest znalezienie interesującego pierwszego planu. Dobrze zaplanowany pierwszy plan przekształca płaską, jednowymiarową kompozycję we wciągający obraz, pełen głębi i wymiarów. Pierwszy plan tworzy bardziej realistyczną scenę, która sprawia, że widz chce w nią wskoczyć i stać się jej częścią,
  • prawie każde zdjęcie ma pierwszy plan i tło. Wiele kompozycji ma też środkowy plan, który łączy plan znajdujący się najbliżej aparatu z tłem. W dobrze skomponowanym zdjęciu pierwszy plan przechodzi w środkowy, a nastpnie w tło. Pierwszy plan może być ostry, albo nieostry, zależy od tego na co chcemy położyć wagę, ale środkowy musi być zawsze wyostrzony, bo podtrzymuje główny obiekt. Najlepszym sposobem na połączenie planów jest użycie linii prowadzącej (S-kształtnej), która kieruje wzrok widza przez fotografię, mogą to być kamienie, płynąca woda, rząd budynków - wszystko co tworzy określony kierunek,
  • w komponowanym zdjęciu pierwszy plan nie powinien być nigdy pusty - powinien znajdować się tu interesujący punkt: kwiaty, osoba, rzeźba, lub cokolwiek w pobliżu aparatu, nawet jeśli to jest kształt abstrakcyjny. Kontrast kolorów może być też może być grą planów - ciemny pierwszy plan uwypukla jaśniejsze tła i "wprowadza" widza na scenę. Kiedy pierwszy plan jest ciemniejszy niż główny motyw zdjęcia, albo ma intensywniejsze kolory, przyciąga uwagę widza i sprawia że fotografowany obiekt "wyskakuje",
  • techniki pierwszego planu są często używane w fotografii krajobrazowej, lub przyrody - tworząc głębię i dodając wymiar. Rozmyte tło przyciąga wzrok widza w stronę obiektu i minimalizuje rozproszenie uwagi. Kadrowanie na środkowy plan charakteryzuje zdjęcia portretowe, wówczas pierwszy plan staje się ramką, a daleki plan tłem - uwypuklając centralny punkt zdjęcia
  • w fotografii architektry najczęściej dbamy o ostrość planów, po to by maksymalnie odwzorować rzeczywistość, ale w przypadku gdy w kadrze jest zbyt wiele obiektów można dokonać selekcji planów poprzez takie skadrowanie pierwszego planu, by utworzyć z niego ramkę z abstrakcyjnych kształtów,
  • wrażenie głębi uzyskasz kadrując podobne obiekty w różnej skali,
  • płynąca woda, rząd kamieni, polna droga w kształcie litery "S" tworzy głębię zdjęcia i kieruje wzrokiem widza do zamierzonego celu,
Zdjęcie nr 6

Porady i wskazówki (cd., zdjęcie nr 7)

  • rozmycie pierwszego planu i tła z pozostawieniem ostrości na środkowym planie powoduje że obiekt wyróżnia się kadrze - to dobry sposób komponowania w sytuacjach zagęszczenie elementów w zdjęciu, kiedy chcemy wyłuskać to na czym nam zależy,
  • "rozmiar ma znaczenie", a komponowanie z różnicami w rozmiarze obiektów (nawet jeśli są przeskalowane) nadaje zdjeciu dynamiki i niesie zamierzoną opowieść,
  • dobrze zaplanowane plany zdjęcia przekształcają jednowymiarową kompozycję we wciągający obraz, pełen głębi (o tym była już mowa powyżej),
  • "framing", czyli obramowanie ma na celu przyciągnięcie uwagi do obiektu, przyblokowując inne części obrazu. Ramki mogą znajdować się na środku obrazu, albo wzdłuż jego krawędzi, mogą obejmować wszystkie cztery boki zdjęcia, albo np. dwie krawędzie i chociaż głównym celem jest przyciągnięcie uwagi do głównego tematu zdjęcia, kadrowanie przez obramowanie ma wiele zalet - odpowiada za kontekst zdjęcia i może opowiedzieć widzom coś o osobie lub miejscu, gdzie zdjęcie zostało wykonane, może stworzyć iluzję głębi, być pierwszym jednym z kilku planów zdjęcia i przez to stworzyć wrażenie interakcji z fotografem, z jego podróżą. Ramki można wykonać z różnych przedmiotów i form - mogą to być gałęzie, tunele, łuki, okna, a nawet ciała innych ludzi, 
  • obramowaniem i kadrowaniem można zmieniać proporcje zdjęcia - współczynnik proporcji to relacja między szerokością a wyskością ramki. Typowe proporcje to modyfikacje formatu pocztówkowego i formatu papieru (pozostałość z czasu drukowania zdjęć, teraz nie ma to takiego znaczenia): 3:2, 4:3, 5:4, 16:9, 2:1. Możemy, ale wcale nie musimy przyzwyczająć się do zdefiniowanych współczynników w urządzeniach - może to być również narzędzie kreatywnej fotografii. Proporcja 4:3, typowa w większości smartfonów, przy fotografii krajobrazowej ucina nam "sceny", ale pozwala skupić się na centralnym punkcie zdjęcia. O tym jakie proporcje są najlepsze mają wpływ kształty obrazu, które wpływają na ilość nieba w kadrze. Jeśli nie jest ono interesujące (mało dynamiczne, przepalone) uwzględnienie go osłabia efekt zdjęcia. Jeśli niebo nie dodaje nic do obrazu - przytnij je podczas edycji. Jeśli większość interesujących elementów znajduje się wzdłuż horyzontu - użyj proporcji panoramicznej: 16:9, 2:1, czy nawet 3:1. Jeśli interesujące elementy są zarówno w pionie jak i w poziomie - użyj proporcji 4:5. Współczynnik kwadratowy (1:1) użyj gdy masz temat w centrum kadru. Możesz też panoramować w pionie - zwłaszcza przy zdjęciach krajobrazowych (drzewa), albo przy bardzo postawnych obiektach (wieże, kominy),
  • stosowanie "ujemnej" (negatywnej) przestrzeni na zdjęciach tworzy wrażenie prostoty i minimalizmu, ale ma też znaczenie psychologiczne - pozwala lepiej zrozumieć zdjęcie (przestrzeń może opowiedzieć historię o ruchu, albo bezruchu fotografowanego obiektu) a przez to poprawić interakcję i skupienie na zdjęciu. Negatywna przestrzeń pomaga także uprościć tła i dalekie plany, które mogą być zagracone innymi obrazami.
  • "dodatnia" (pozytywna) przestrzeń to to co "wyskakuje" ze zdjęcia czyli elementy o wysokim poziomie tekstury i szczegółów - takim przykładem może być fotografia drzew w lesie - mnóstwo liści i pni drzew, albo architektura wielkich miast - ze szczegółami od góry do dołu - z jednej strony bardzo chaotyczny, ale pełen treści. To jakiej przestrzeni używamy zależy od emocji jakie chcemy przekazać.
Zdjęcie nr 7

 

Porady i wskazówki (cd., zdjęcie nr 8)

Podsumowując - kompozycja kadru to obraz naszych emocji. Możemy nimi kierować wykorzystując odpowiednie środki.

 

Zdjęcie nr 8

(moose)


/ 5 /
/
FM | 2022-04-19 08:17:41
Świetny artykuł, myślę, że nie tylko dla początkujących amatorów fotografii, którzy chcą umieszczać swoje zdjęcia na naszym portalu ale również dla tych, którzy złapali bakcyla fotografowania i chcą się swoimi umiejętnościami pochwalić przed rodziną, przyjaciółmi...Dzięki, moose :)
moose | 2022-04-19 11:54:02
Dziękuję Marku.
Daniel Piotrowski | 2022-04-19 12:47:20
Teraz to mi dałeś do myślenia przy robieniu - praktyczny artykuł :) Dzięki !
moose | 2022-04-20 15:20:02
Powodzenia.
Kolekcja-BieniasiewiczT. | 2022-04-19 19:14:48
Rafale - świetna rzecz!!!!! Ja sobie nawet już wydrukowałem i przystępuję do czytanie tekstu ze zrozumieniem :-)
moose | 2022-04-20 15:20:45
Mam nadzieję że się przyda!